jak wygląda pies akita

Przedstawiamy choroby Sebadenitis SA i VKH pośród psów Akita Inu. Opisy chorób SA i VKH metody leczenia i diagnozy wśród Akit. Chore akity na SA i VKH oraz rodowody chorych psów. SuperEska xd. zapytał (a) 26.07.2010 o 17:31. Jak wygląda dorosły pies rasy Yorkshire Terrier? Daję n@j! ;) Czy różni się on od zwykłego psa rasy York, a może to to samo? Jakiej będzie maksymalnej wielkości? Jakiej długości będzie miał sierść i czy jest to 100% włosie? Możecie dawać zdjęcia z góry dziękuję za każdą Chociaż lubi dzieci, może nie przepadać za odwiedzinami ich koleżanek i kolegów. Japońska rasa ceni sobie – podobnie zresztą jak Japończycy – ciszę, spokój i prywatność. Nie jest to pies towarzyski i przyjaźnie nastawiony do ludzi i świata. Na szczególną uwagę zasługuje jednak fakt, że Akita jest niesłychanie wierny. Chociaż wygląd nie ma większego znaczenia w tym, jak dobrze pies jest dopasowany do Twojej rodziny, możesz chcieć psa, który wygląda w szczególny sposób! Zobaczmy, jak porównuje się wygląd Akita Shiba. Rozmiar. Jedną z głównych różnic między tymi rasami jest ich wielkość. Akity są znacznie większe niż Shiba Inus. Psy Natomiast pies okazuje smutek czy tęsknotę w zupełnie inny sposób, niż robią to ludzie. Mimika psa — jak wygląda okazywanie smutku? Warto wiedzieć, że to nie płacz psa jest oznaką smutku zwierzęcia – jest wiele innych, o wiele częściej pojawiających się sygnałów, świadczących o tym, że pies odczuwa nieprzyjemne emocje. nonton film after 2019 sub indo rebahin. Akita inu to niezastąpiony i wierny przyjaciel. Towarzyszy mi od prawie 9 lat i mogę śmiało powiedzieć, że zmienia codzienność człowieka na lepsze. Za ich największą zaletę uważam bycie psem jednego właściciela, bądź jednej rodziny. Owszem, dobrze zsocjalizowane będą miłe i przyjazne dla obcych, jednak ich opiekun jest zawsze na pierwszym miejscu. Jeśli znajdzie się do nich „klucz”, bardzo szybko się uczą i bez problemu opanowują wszelkie komendy. Uwielbiają się bawić, są bardzo wesołe i żywiołowe (nawet te bardziej leniwe egzemplarze). Wiadomo – im pies starszy, tym spokojniejszy, choć nie można tego powiedzieć o wszystkich 😉 CHARAKTER Ogólnie większość akit lubi współpracę, potrafi zachęcać do zabawy i szuka możliwości na wspólnie spędzenie czasu z właścicielem… Te psiaki są chyba najszczęśliwsze wtedy, kiedy mogą towarzyszyć opiekunowi. Nie przepadają za samotnym zostawaniem w domu, tak więc wszystkie moje akity lubią podróże, ale są do nich przyzwyczajane od pierwszych dni w domu. Towarzyszą nam praktycznie wszędzie, na każdym wyjeździe czy wakacjach. Bez problemu odnajdują się w aucie, hotelu, na plaży, w centrum miasta czy na to psy uparte, silne psychicznie i z własnym zdaniem. Bardzo szybko wykorzystują nieuwagę właściciela czy brak konsekwencji w wychowaniu. Nie są to też psy typowo stadne. Należy mieć świadomość, że ich dominujący charakter nie pozwala raczej na trzymanie większej ilości osobników tej samej płci razem i bez kontroli (przy samcach tyczy się to nawet dwóch sztuk! Z suczkami bywa bardzo różnie – generalnie dużo zależy od konkretnych osobników). Warto to też mieć na uwadze, jeśli planujemy codzienne spacery z innymi psimi przyjaciółmi, czy wizyty na psich wybiegach. Tu znów dochodzą cechy indywidualne każdego osobnika tej rasy, jednak akita, która nie ma problemu z akceptacją innych, szczególnie obcych psów, to raczej wyjątek potwierdzający regułę! Interesującą kwestią jest występująca raz na jakiś czas u akit nagła głuchota na słowa właściciela. Ciężko to zjawisko wytłumaczyć – to trzeba zobaczyć na własne oczy. Zwykle usłuchane psy po prostu przestają reagować na komendy, mimo że wcześniej nie sprawiały one dla nich najmniejszego problemu (najczęściej chodzi o przywoływanie). Pies potrafi wtedy albo udawać, że nie słyszy i nie widzi, że czegoś od niego wymagamy, albo wręcz patrząc wprost na nas wyglądać jakby stracił słuch. DLA KOGO? Uważam, że akita nadaje się prawie do wszystkiego, choć nie dla każdego. Przyszły właściciel musi być pewien, że da sobie radę z dużym, silnym, dominującym i bardzo mądrym psem. Jeżeli nie zraził go opis rasy czy opowieści hodowców i właścicieli, może być przekonany , że akita będzie dobrym wyborem. Wśród „akiciarzy” krąży określenie „raz Akita, zawsze Akita”, z którym się zgadzam, gdyż ta rasa mocno użalenia. Większość osób, które znam, nie potrafiła zakończyć na jednej sztuce. Ciężko jest też nam spojrzeć na inne psy z takim samym uwielbieniem. Należy pamiętać, że akita to pies rodzinny – potrzebuje stałej obecności i towarzystwa swojego właściciela, tak więc nie sprawdzi się jako dziko biegający pies podwórkowy czy też zamknięty na stałe w kojcu (może stać się nieufny i wycofany). Ze swoim dominującym charakterem potrafi bez problemu „wejść właścicielowi na głowę”, tak więc trzeba być stanowczym i konsekwentnym w wychowaniu, ale nigdy nie zapominać o tym, żeby go kochać. To bardzo uczuciowe psy, które zabiegają o zainteresowanie opiekuna. Właściciel musi pełnić rolę „dowodzącego” w domu, żeby akita czuł się komfortowo i bezpiecznie. W innym wypadku pies może próbować przejąć rolę szefa (oczywiście z troski o własną rodzinę). Ta rasa na pewno nie lubi niezdecydowania i braku konsekwencji opiekunów. Te elementy mają duży wpływ na samopoczucie psiaka i na to, w jaki sposób nasza akita się zachowuje – czy to w stosunku do nas, czy do obcych. AKTYWNOŚĆ FIZYCZNA Co do aktywności, to bywa bardzo różnie. Sama mam psy zarówno hiperaktywne, jak i typowe leniuchy. Generalnie akita raczej dostosowuje się do naszego trybu życia – poleży 2 dni na kanapie bez dłuższego spaceru, ale i będzie maszerować parę godzin po lasach czy górach. Jeśli mamy specjalne wymagania co do psiaka, warto pod tym kątem szukać określonych cech już u szczeniaka (poinformować o tym hodowcę). Może się niestety okazać, że wybraliśmy największego leniucha z miotu i mimo naszych ogromnych zachęt i poświęcenia psa, bieganie codziennie kilkunastu kilometrów nie będzie sprawiało mu przyjemności… Generalnie akity bardzo lubią spać ☺ Czy to na kanapie, czy w słoneczne dni na tarasie… Poza posiłkiem, spacerami czy zabawą jest to ich główne zajecie. ZDROWIE Jeśli chodzi o kwestie zdrowotne, uważam, że nie są to psy szczególnie chorowite. Sama mając 8 sztuk nie miałam nigdy większych problemów z ich dla każdego właściciela powinna być ogólna kontrola zdrowia przynajmniej raz w roku (np. przy okazji szczepień), o ile oczywiście w międzyczasie nic niepokojącego się nie dzieje. Sama staram się regularnie badać wszystkie moje psy (morfologia, biochemia, mocz). Dzięki temu udało mi się nie raz już wychwycić różne nieprawidłowości zanim zaczęły mieć negatywny wpływ na zdrowie moich akit. Jak każda duża rasa, akity narażone są na dysplazję stawów biodrowych. Standardem wśród hodowców staje się wykonywanie prześwietleń psom, które maja być rozmnażane, mimo że nie ma w Polsce takich wymagań. Niestety zdrowie rodziców nigdy nie daje gwarancji zdrowia szczeniąt. Dysplazja ma podłoże genetyczne, ale bardzo duży wpływ na stawy naszego psa mają też warunki środowiskowe. Tak więc odpowiednie żywienie, oszczędzanie szczeniaka i jego zapędów do dzikich szaleństw oraz brak forsownych ćwiczeń jest naprawdę dobrą praktyka, która może ustrzec naszego młodego przyjaciela przed problemami w przyszłości. Podczas wizyt kontrolnych warto zwracać również uwagę na tarczycę i serce. Oczy również powinny być w kręgu naszego zainteresowania. Regularne badania mogą pomóc wykryć problemy jeszcze przed wystąpieniem objawów dostrzegalnych gołym okiem, które często występują dość późno. U akit zdarzają się też przypadki alergii pokarmowych i skórnych. Nie jest to na szczęście bardzo częste zjawisko i zwykle ma łagodny przebieg. Czasem wystarczy zmiana diety lub wykluczenie jakiegoś składnika w pożywieniu czy elementu w środowisku, by nasz pies pozbył się nieprzyjemnych objawów. I najważniejsza kwestia, o której powinien wiedzieć przyszły i obecny właściciel psa tej rasy: choroby autoimmunologiczne, w tym SA – Sebaceous adenitis i UDS/VKH. Obie te choroby mają podłoże genetyczne i mogą niestety występować wspólnie, lecz nie są równoznaczne! Niestety na chwilę obecną nie wiemy dokładnie, w jaki sposób następuje ich dziedziczenie. Nie mamy również żadnych testów, badań czy leków, dzięki którym moglibyśmy ustrzec akity przed zachorowaniem. Na pewno istotny jest tu odpowiedni wybór przyszłych rodziców, żywienie psa, jego odporność i podatność na stres. Warto obserwować swojego psa i jeżeli zauważymy jakieś niepokojące objawy, skonsultować z lekarzem weterynarii lub z hodowcą. JAK KARMIĆ AKITĘ? Ilu właścicieli, tyle opinii. Do wyboru mamy jedzenie surowe (BARF/RAW), gotowane i gotową karmę sklepową (chrupki/puszki). W dwóch pierwszych przypadkach należy pamiętać o prawidłowym zbilansowaniu pożywienia i suplementacji dostosowanej do psa. Myślę, że nie ma diety idealnej. Każdy pies jest inny i ma inne potrzeby, tak jak i właściciel ma inne możliwości czy upodobania co do żywienia. Każdy sposób karmienia powinien być jednak przemyślany i dostosowany do naszego psa. Część akit miewa problemy z apetytem i w kwestii żywieniowej bywa wybredna, co może być bardzo uciążliwe dla właścicieli. Na szczęście sama miałam tylko 2 takie skrajne przypadki ☺ Osobiście jestem przeciwnikiem wypełniaczy w postaci ryżu, makaronu czy kaszy. Dla mnie jest to element zbędny w psiej diecie. Jeśli decydujemy się na suchą karmę czy też puszki, to warto wybrać te z tzw. wyższej półki, a nie najtańsze z marketu czy te reklamowane w telewizji. Wystarczy poczytać skład i zobaczyć w czym tkwi różnica… a jest ogromna! Moje akity jedzą zwykle i w większości karmę suchą. Jednak często też im gotuję (głównie drób) i daję surową wołowinę lub kurę. Szczeniaki poznają każdy pokarm zanim opuszczą hodowlę, żeby nowy właściciel nie miał problemów z żywieniem w przyszłości. Suplementy podaję według potrzeb i raczej te naturalne, (algi, drożdże, mączka z kryla) niż gotowce. Zanim zastosujemy jakieś specyfiki czy dodatki, warto pamiętać, że umiar jest jednak bezpieczniejszy niż nadmiar i ich użycie warto najpierw skonsultować z hodowcą czy weterynarzem. Słowem zakończenia: mimo wielu cech wspólnych dla rasy i np. podobieństwa w charakterach wśród rodzeństwa, rodziców czy dzieci, każdy akita jest inny i należy mu się indywidualne podejście. To klucz do sukcesu i dobrej współpracy. Należy wsłuchać się w potrzeby danego psa i dostosowując je do siebie, spróbować zapewnić psu to, czego potrzebuje. Obcowanie z psem tej rasy i możliwość obserwacji jego dorastania, zachowań i zwyczajów jest chyba jedną z bardziej fascynujących rzeczy, jakie miałam i mam przyjemność doświadczać na co dzień. Akita inu jest w Japonii czczony niemal jako symbol narodowy. Jest to pies wyjątkowo odważny. Dawniej był tresowany do walk psów. Akita inu to pies zrównoważony, inteligentny, przyjacielski, ale także posłuszny w granicach rozsądku. Posiada silny instynkt myśliwski, jest dobrym psem stróżującym (nie szczeka zbyt wiele). Niezależny. Dominujący. Zostanie twoim przyjacielem. Akita inu nigdy nie stanie się niewolnikiem. Akita inu – Rasa psa Kraj pochodzenia północna Japonia Przydatność Akita jest rasą z grupy psów pierwotnych i szpiców. Początkowo używana była do walk psów, później do polowań. Obecnie dobrze sprawdza się jako pies obronny i stróżujący, a także do towarzystwa. Nie podlega próbom pracy. Historia Rasa psa wywodzi się z północnej Japonii, gdzie psy te hodowano do walk psów, a następnie do polowań na dziki, czarne niedźwiedzie czy jelenie. Do ich zadań należało także ciągnięcie ciężkich ładunków. Akita pochodzi od psa torfowego, który dotarł do Japonii wraz z pierwszymi imigrantami, ok. 15000 lat Ta ciesząca się dużym uznaniem i szacunkiem rasa towarzyszyła samurajom, pojawia się także dość często w mitologii oraz jest stale obecna w Japońskiej literaturze. W wyniku licznych wojen w kolejnych stuleciach populacja akity ulega drastycznemu zmniejszeniu. Przed zupełnym wyginięciem uchroniło rasę powstanie ruchu na rzecz zachowania kulturowej tradycji Japonii. W 1931 roku akita została uznana za dziedzictwo kulturowe, a hodowlom tych psów przyznano dotacje rządowe. W Polsce pierwsza akita pojawiła się w 1990 roku i od tamtej pory popularność tej rasy stale wzrasta. Szata Akita powinna być umaszczenia białego, czerwonego, pręgowanego lub sezamowego (to ostatnie oznacza czerwoną sierść z czarnymi końcówkami). Po bokach kufy, na policzkach, szyi, spodniej stronie żuchwy, piersi, tułowiu, ogonie i wreszcie wewnętrznej stronie zarówno przednich jak i tylnych kończyn, pies powinien mieć białe znaczenia. Pochodzący z 1938 roku wzorzec zakłada unikanie osobników masywnych, jako, że taki wygląd sugeruje domieszkę dna molosów (takie krzyżówki zdarzały się w przeszłości, a ich celem było stworzenie psa idealnie nadającego się do walk) Zachowanie i charakter Jako, że akita, jako rasa psa, była hodowana jako pies łowiecki, ma głęboko zakorzenioną pasję do polowań i niesamowitą orientację w terenie. Ponadto jest niezależna i lubi podejmować własne decyzje. Charakterem bardziej przypomina zatem kota, niż psa, lubi więc także usystematyzowany tryb życia. Jest dumna. Nie przepada za innymi psami, aczkolwiek przyuczona do tego, będzie je tolerować. Jest nieufna w stosunku do obcych. Potrzebuje łagodnego, ale konsekwentnego prowadzenia. Wymaga określenia wyraźnej hierarchii w grupie, którą ustala w następujący sposób: na pierwszym miejscu pan, na drugim sama akita, następnie małe dzieci, a na samym końcu reszta rodziny. Należy mieć świadomość, że pies tej rasy psa lubi i toleruje tylko „własne” dzieci. Dla obcych nie będzie tolerancyjny. Nie należy więc ich dopuszczać zbyt blisko. Psy tej rasy nie mają szczególnych wymagań, jeśli chodzi o warunki mieszkaniowe. Równie dobrze będą się czuły w bloku jak i w domku jednorodzinnym. Muszą jednak mieć stały kontakt z domownikami i zapewnioną odrobinę codziennej zabawy. Są niezwykle inteligentne, dlatego nieustannie powtarzanie tych samych ćwiczeń podczas szkolenia, nudzi je. Warto wiedzieć, że akita jest bardzo silna fizycznie i posiada utajoną agresję. Wysoce niewskazane jest zatem szkolenie jej na psa obronnego. Ponadto, rasa ta lubi mieć swojego pana na wyłączność. Jeżeli przez dłuższy czas akita mieszkała w domu jako jedyne zwierzę, może nigdy nie zaakceptować drugiego psa. Zdrowie Akita jest rasą psa generalnie zdrową. Nie dokucza jej dysplazja stawów biodrowych, jest jednak podatna na problemy oczne i skórne, a także skręt żołądka. Pies ten nie należy do długodystansowców i w zupełności wystarcza mu umiarkowany codzienny ruch. Wymaga natomiast dużej, codziennej dawki kontaktu z człowiekiem i to już od wczesnego wieku szczenięcego. Warto wiedzieć, że od momentu osiągnięcia 18 miesięcy życia, akita dwa razy do roku wymienia sierść. Chociaż na co dzień nie jest to konieczne, jednak okresach wymiany futra, bezwzględnie należy psa często, długo i dokładnie szczotkować. Charakter rasy akita Akita to pies o umiarkowanym temperamencie, lojalny, przywiązany do właściciela, ale powściągliwy w okazywaniu uczuć. Nie domaga się pieszczot, choć ceni kontakt z człowiekiem. Przedstawiciel tej rasy nie jest raczej polecany dla dzieci, choć zwykle dobrze się z nimi dogaduje, jeśli zostanie prawidłowo wychowany. Ze względu na siłę i rozmiary szczególnego nadzoru wymagają jego kontakty z kilkulatkami. Trzeba też pamiętać, że akita wobec obcych maluchów może być mało wyrozumiały. To pies z natury nieufny wobec obcych, akceptuje ich jednak, jeśli są mile widziani przez właściciela. Niehałaśliwy, mało pobudliwy, obdarzony silnym instynktem terytorialnym akita doskonale poradzi sobie w roli stróża. Często sprawia wrażenie, że nie interesuje się otoczeniem, lecz w rzeczywistości stale je kontroluje i jest gotowy do interwencji. Akity bywają agresywne wobec obcych pobratymców. We własnym stadzie właściciel musi nadzorować stosunki między psami, żeby nie dochodziło do konfliktów (zwłaszcza między samcami). Akita może dogadać się z drugim psem, jeśli będzie on niekonfliktowy lub przeciwnej płci. Większość akit zaakceptuje małe zwierzęta domowe towarzyszące im od szczeniaka, ale obce mogą paść ich ofiarą. Trzeba też pamiętać o silnym instynkcie myśliwskim tych czworonogów – puszczona samopas akita może zapolować lub podążyć za ciekawym tropem. Akita nie lubi bezczynności, to pies aktywny, silny i wytrzymały. Codziennie potrzebuje sporej dawki ruchu na świeżym powietrzu. Brak odpowiedniego zajęcia i wysiłku umysłowego może spowodować, że akita stanie się sfrustrowany, a nawet agresywny. Umiejętności Dawniej akity jako psa myśliwskiego używano do polowania na dziki, jelenie i niedźwiedzie. Psy te wykorzystywano także do ciągnięcia ładunków i pilnowania obejścia. Obecnie akita to głównie pies rodzinny, choć nadal doskonale wywiązuje się z roli stróża czy obrońcy. Niektóre akity sprawdzają się w policji, wojsku i ratownictwie. Można uprawiać z nimi sporty: agility, canicross, dogtrekking, bikejoring, przeciąganie ciężarów (weight pulling) lub zimowe sporty zaprzęgowe. Ponieważ akita nie najlepiej współpracuje z pobratymcami, warto wybrać konkurencję, w której startuje się z jednym psem. Szkolenie i wychowanie Akita jest inteligentny, ale uparty i niezależny, dlatego szkolenie go nie należy do prostych zadań. Sprytny i samodzielny łatwo wymyka się spod kontroli, jeśli właściciel nie potrafi nawiązać z nim prawidłowych relacji. Akita bywa uparty, a jednocześnie jest wrażliwy. Wymaga więc z jednej strony żelaznej konsekwencji, z drugiej zaś wyrozumiałości, cierpliwości i łagodnego podejścia. Odpowiednio zmotywowany akita uczy się chętnie, zwłaszcza jeśli ćwiczenia są urozmaicone i nie trwają zbyt długo. W czasie szkolenia nie wolno używać siły, bo akita nie tylko może odmówić współpracy, ale nawet odpowiedzieć agresją. Pies tej rasy nie będzie ślepo posłuszny, może też słabiej reagować na komendy wydawane z większej odległości, dlatego lepiej zawsze mieć go pod kontrolą. Od początku trzeba dbać o socjalizację szczeniąt i wyznaczać im granice. Psy rasy akita muszą odwiedzać nowe miejsca, mieć kontakt z ludźmi i innymi psami. Zamknięty na podwórku akita pozbawiony kontaktu ze światem zewnętrznym może stać się wyjątkowo agresywny wobec obcych ludzi i psów. W przedszkolu oprócz nauki podstawowych poleceń szczeniaki nawiążą relacje z przedstawicielami swojego gatunku, a to pozytywnie wpłynie na ich stosunek do pobratymców w przyszłości. W okresie wzrostu nie powinno się pozwalać podopiecznym na skoki, chodzenie po schodach czy intensywne zabawy. Dla kogo ta rasa Akita to przyjaciel dla prawdziwego miłośnika rasy, który doceni jego niezależność, a jednocześnie będzie potrafił odpowiednio go wyszkolić. Właściciel akity powinien mieć doświadczenie w wychowywaniu psów, musi być konsekwentny, odpowiedzialny i nie oczekiwać bezwzględnego posłuszeństwa. Akita zdecydowanie lepiej odnajdzie się w podmiejskim domu z dużym ogrodem niż w głośnej, miejskiej okolicy.

jak wygląda pies akita